Nehalennia
Nehalennia, 2018
Een zware storm legde in 1647 aan de duinrand bij Domburg de resten bloot van een tempel uit de Romeinse tijd. Ze bleek gewijd aan de mysterieuze godin Nehalennia, die voornamelijk vereerd werd in het Scheldegebied. Geïnspireerd door Nehalennia’s verbintenis met de zee en de verzonken resten van haar cultus, maakt Rem een serie foto’s waarin het water centraal staat.
Een veilige overtocht
In de 70er jaren van de vorige eeuw werden bij Colijnsplaat honderden altaren en beelden van Nehalennia gevonden in de buurt van een tweede tempel, waarvan de resten onder water liggen. Uit de inscripties op de altaren bleek dat vooral handelaren de godin om een veilige overtocht naar Brittannië vroegen, met de belofte een altaar aan haar te wijden als de kostbare lading behouden aan de overkant kwam.
Inheemse godin
De godin Nehalennia is niet Romeins van oorsprong, maar Keltisch of Germaans. Ze wordt soms afgebeeld met een deel van een schip of een roer, wat past in het beeld van een beschermgodin voor de zeevaart. Aan haar voeten zit een hond, symbool van trouw of waakzaamheid. Maar andere attributen – appels, een mand met vruchten of een hoorn des overvloeds – houden eerder verband met vruchtbaarheid en vergankelijkheid dan met een behouden vaart. Ze suggereren een cultus die ver voor de Romeinse overheersing is ontstaan.
Eigentijdse verbeelding
Met haar mysterieuze herkomst en dieper liggende betekenis spreekt Nehalennia direct tot de verbeelding. Rems fotoserie legt een veel persoonlijker verband met het water dan het gemarchandeer van de handelaren. De geportretteerde vrouwen begeven zich te water, rijzen er uit op, soms onder stormachtige omstandigheden. Ze drijven, het water sluit zich over hun hoofden of ze komen net weer boven. Vruchten zijn eerder opgedoken schatten dan offergaven, bloemen doen denken aan Ophelia. Rems beelden doen Nehalennia eer aan.